Stara Lechia 1:0 Nowa Lechia

W piątek nie miałem czasu, ani możliwości, dlatego swój nowy sezon z Ekstraklasą rozpocząłem dopiero w sobotę od pojedynku Jagiellonii z Lechią Gdańsk. Mecz zapowiadał się naprawdę dobrze, zwłaszcza po ostatnich transferach obu drużyn. O dziwo piłkarze podołali oczekiwaniom i zagrali dosyć przyzwoicie. W tym spotkaniu zauważyłem pewną ciekawostkę, która być może jest kamyczkiem do ogródka Nowej Lechii.

Lechia Gdańsk ze wszystkich polskich drużyn była najbardziej aktywna w okienku transferowym. Pozyskała naprawdę sporą ilość graczy, których nazwiska mogą wzbudzić lęk u przeciwników. Otóż nad morze przybyli m.in.: młody i wściekły, któremu nie wyszło w Hiszpanii, inny wściekły, któremu znudziła się Rosja, pewien wyrzutek z Lecha oraz paru innych piłkarzy posiadających umiejętności, które wystarczą do regularnej gry w Ekstraklasie. Ponadto przybył trener z Portugalii, który ma podobno wnieść do drużyny pierwiastek iberyjskiego piękna i skuteczności.

Nowa Lechia wygląda naprawdę imponującą. Nic dziwnego, że jest zaliczana do grona drużyn posiadających dosyć spore szanse do zdobycia miejsca na podium. Jednakże przywitanie się z sezonem w wykonaniu tej świeżej ekipy nie wyszło najlepiej. Nie chcę negować umiejętności tych piłkarzy, bowiem trzeba czasu za nim się oni "zazębią". Ale nie oszukujmy się, ich debiut jako wspólny organizm nie wyszedł. Po prostu dali ciała!

Za to niezły popis dała Stara Lechia! Tak, tak, właśnie Stara Lechia. Jej najbardziej wyrazistą twarzą podczas sobotniego meczu był Patryk Tuszyński, piłkarz....Jagiellonii! Swoimi dwoma bramkami zaśmiał się prosto w twarz byłemu pracodawcy, który de facto potraktował go w chamski sposób. Tuszyński nie zasłużył sobie na bycie ofiarą gwałtownych zmian w Gdańsku. Przecież w ubiegłym sezonie strzelił dla Lechii sześć bramek! Był na pewno jej lepszą stroną. Jednakże dla włodarzy i nowego szkoleniowcy było to za mało. Postanowili się go pozbyć i zrobić miejsce dla Pawłowskiego czy Borysiuka.

Patryk jednak swój honor ma i „podziękował” Lechii najlepiej jak mógł, czyli prawie pozbawił jej kompletu punktów. Swoją postawą na boisku powiedział: „I co? Łyso wam? Zrobiliście mnie w bambuko, to teraz odpłacam wam się pięknym za nadobne!”.

Innym bohaterem, który pokazał siłę Starej Lechii, był obrońca Jagi Sebastian Madera, czyli kolejna ofiara gdańskich przemian. Podobnie jak Tuszyński, swoją twardą grą w defensywie pokazał środkowy palec Biało-Zielonym .

Kiedy Pawłowski w ogóle nie cofał się do obrony, Borysiuk posłał dziesiątą beznadziejną piłkę, a Sadajev męczył się z m.in. Maderą, to Piotr Wiśniewski jako jedyny chciał zrobić coś dobrego dla Lechii. Starał się, walczył, pomagał gdzie się dało. Na tle swoich nowych kolegów wyglądał jakby to właśnie on był gwiazdą z Malagi, która wróciła do Ekstraklasy i ma zamiar zdobyć nagrodę piłkarza sezonu. Aczkolwiek tak nie jest! Wiśniewski reprezentuje biało-zielone barwy bez przerwy od 2005 roku i jakoś mu się nie chce przerzucać na inne kolory. Na całe szczęście dla Lechii, nikt tam nie wpadł na głupi pomysł pozbycia się także Wiśniewskiego, który udowodnił w sobotę, że na razie tylko on jest w stanie trzymać wszystko w kupie.

W czterdziestej minucie Bartłomiej Pawłowski, ten wielki, który przybył na koniu z Malagi i ma być herosem polskiej ligi, został zmieniony przez pana Machado. Powody były dwa: beznadziejna gra z przodu i beznadziejna gra z tyłu. Gdy ładnie to wszystko połączymy, wtedy wychodzi, że Pawłowski zagrał na każdym metrze kwadratowym po prostu źle! W jego miejsce wszedł Piotr Grzelczak, więc kolejny piłkarz z grupy „starych wilków”. Wszedł i od razu poprawił jakość gry. Wnioski nasuwają się same: lepiej czasami zaufać bardziej doświadczonym i zgranym, niż stawiać na przewartościowane gwiazdki.

Lepsza dyspozycja starszych stażem piłkarzy Lechii idealnie obrazuje aktualną pozycję tego klubu. Mimo że przybyło do Gdańska wielu dość dobrych graczy, to i tak nie warto spodziewać się natychmiastowych rezultatów ich obecności. Potrzeba trochę czasu, żeby ze sobą się zgrali. Ile dokładnie? Może miesiąc? A może rok? Najważniejsze, aby wszyscy byli cierpliwi, co jest trochę sporym wyzwaniem. Bowiem taki Pawłowski czy Borysiuk do cierpliwych nie należą i jeżeli otrzymają propozycję od kogoś bogatszego, to zapewne chętnie ją przyjmą.

Na razie ciężar całej gry będzie spoczywać na barkach starej gwardii, która przetrwała rewolucję kadrową. Lecz w Gdańsku powinni pamiętać, że Grzelczak i Wiśniewski nie będą w stanie cały czas robić za przewodników. Kartki czy kontuzje mogą ich wyeliminować w każdej chwili. Dlatego sądzę, że zmiany, które zaszły w Lechii, przyszły za szybko. Trzeba było stopniowo sprowadzać nowych piłkarzy, przy czym samym zaufać bardziej tym, co już są. Na pewno olbrzymim błędem było puszczenie Tuszyńskiego i Madery, którzy na inaugurację rozgrywek udowodnili, że na pewno przydaliby się jeszcze na Pomorzu.